सुनीलबद्दल काय लिहावे? माझ्याइतकं तुम्हीदेखील त्याला ओळखता. वामनमूर्ती दिगंत कीर्ती असं व्यक्तिमत्व. मित्रांच्या हाकेला कधीहि धावून जाणारा. शाळेत असताना तर मी हाक न मारताही आमच्या बिल्डींगसमोर हजर असायचा सायकल घेऊन 🚲

मनमोकळ्या आणि सरळमार्गी स्वभावामुळे बराच मोठा मित्रपरिवार बाळगून असणारा, त्यातही वय आणि क्षेत्राची बंधन नाहीत. पान टपरीपासून टॉवरपर्यंत विखुरलेला गोतावळा.

सुनीलची आणि माझी मैत्री इयत्ता पाचवीपासून (म्हणजे गंमतीने म्हणायच तर पाचवीला पूजलेली मैत्री म्हणजे आयुष्यभर टिकणार). पाचवी ते सातवी माझी मधली सुट्टी सुनीलच्या घरी असायची. सुनीलच्या घरी त्याचे जेवढे लाड होत तेवढेच माझेही होत, मधल्या सुट्टीत छान छान खाऊ मिळत असे. मला वाटतं त्या वयात मैत्री होण्यासाठी तेवढंस कारणही पुरेस होतं. पण मैत्री वृद्धिंगत होण्यासाठी काही समान दुवे आवश्यक असतात. अभ्यासाचा कंटाळा आणि कॅरम हे आमच्यातील समान दुवे.

अर्थात कॅरमचा किडा मला सुनीलमुळेच चावला. शाळा-कॉलेजच्या वयात कॅरमच्या नादापायी दोघांनी कुठले कुठले गल्लीबोळ पालथे घातले होते. सुनील काही वर्ष रुपारेल कॉलेजचा कॅरम चॅम्पियनही होता (मी आमच्या बिल्डिंगचा 😝)

आजही कधीतरी आम्ही एखाद्या कॅरमस्पर्धेच्या हॉलमध्ये एकमेकांना अचानकपणे प्रेक्षक म्हणून भेटतो. (जसे काही मित्र अनपेक्षितरित्या मदिरालयात भेटतात 😳)

पुलंनी मैत्रीची एक सोपी व्याख्या केली आहे , "रोज आठवण यावी अस काही नाही, रोज भेट व्हावी अस काही नाही, एवढंच कशाला रोज बोलणं व्हावं अस ही काहीच नाही. पण मी तुला विसरणार नाही ही झाली खात्री, आणि तुला याची जाणिव असणं ही झाली मैत्री" ह्या व्याख्येत चपखल बसणारी आमची मैत्री.👍

सुनील मित्रा, वाढदिवसाच्या पुन्हा एकदा शुभेच्छा आणि स्वभावाप्रमाणे एक शंका मराठीत सुनील लिहताना नी र्हस्व की दीर्घ लिहायचा? 😉